Kontynuować będę temat z zeszłego tygodnia, więc jeżeli nie czytałeś, to zapraszam cię KLIK.
Tak jak wspominałam już wielokrotnie dla naszego mózgu nie ma znaczenia, czy obserwuje coś co ty obserwujesz w realu czy obserwuje tylko coś, co sobie wyobrażasz.
W tym miejscu, polecam Wam serdecznie film Pana, który jest genetykiem KLIK , i wprost fantastycznie tłumaczy właśnie ten temat.
W tym miejscu, polecam Wam serdecznie film Pana, który jest genetykiem KLIK , i wprost fantastycznie tłumaczy właśnie ten temat.
W obu przypadkach mózg, a następnie ciało zareaguje tak samo. Czyli mówiąc wprost - na realny problem oraz na wymyślony reakcja będzie taka sama:
- gdy widzimy przyjemną sytuację lub tylko pomyślimy o przyjemnej sytuacji, nastąpi produkcja tych samych substancji i ciało zostanie nimi wypełnione,
- dokładnie tak samo się stanie, gdy będziemy świadkami nieprzyjemnych zdarzeń lub gdy nieprzyjemne zdarzenia będziemy sobie wyobrażać.
Z jakiego powodu? Już tłumaczę.
Nasza komórka reaguje na środowisko. Jeżeli warunki są sprzyjające, komórka będzie dążyła do wzrostu, wówczas cała krew pompowana jest do narządów wewnętrznych oraz do płata czołowego.
Na ten czas rozwijają nam się jelitka, wątróbka, serduszko układ trawienny i wiele wiele innych narządów oraz uwaga! - stajemy się inteligentniejsi, natomiast jeżeli okoliczności są niesprzyjające i stanowią zagrożenie, wówczas komórka wchodzi w stan obrony/przetrwania. Krew zostaje przekierowana do mięśni i kości, a krew z płata czołowego wędruje do tyłogłowia.
Po co?
Ano po to, że reakcja na zagrożenie zawsze jest taka sama, albo atakujesz albo uciekasz, więc w tej sytuacji masz zareagować szybko i sprawnie - wybrać któryś wariant - a myślenie, sam rozumiesz, nie jest ci w tym momencie w ogóle potrzebne.
Mieliście zapewne zaręczyny, spotkanie, rozmowę o pracę, rozmowę z teściową, egzamin itp, na którym stresowaliście się i nic nie mogliście sobie przypomnieć, ciało drżało, a w głowie pustka. Cały wasz organizm był w obronie/stresie. Dopiero kiedy emocje opadły - organizm wyszedł ze stanu obrony/stresu - krew wróciła do trzewi i do płata czołowego i wszystko się przypomniało.
Bardzo fachowo ów mechanizm naszego organizmu opisuje Pan Profesor w artykule KLIK (który serdecznie polecam) wspomagając się konkretnymi nawami aminokwasów, hormonów i układów naszego organizmu.
Ja to podsumuje tak:
w stresie głupiejemy ale mięśnie są napięte, a w spokoju nasze ciało wzrasta, inteligencja się rozwija ale mięśnie - flaki.
Bardzo fachowo ów mechanizm naszego organizmu opisuje Pan Profesor w artykule KLIK (który serdecznie polecam) wspomagając się konkretnymi nawami aminokwasów, hormonów i układów naszego organizmu.
Ja to podsumuje tak:
w stresie głupiejemy ale mięśnie są napięte, a w spokoju nasze ciało wzrasta, inteligencja się rozwija ale mięśnie - flaki.
W stresie nasze komórki nie rozwijają się, bo organizm nie będzie dążył do rozwoju w zagrożonym środowisku tylko do przetrwania i oczywiście znowu głupiejemy ale mięśnie są napięte.
TAKA SAMA reakcja stresowa organizmu występuje zarówno na niepokój wywołany myślami czy obserwowany w rzeczywistości.
Więc rozwiązanie masz w sobie!!!
TAKA SAMA reakcja stresowa organizmu występuje zarówno na niepokój wywołany myślami czy obserwowany w rzeczywistości.
Więc rozwiązanie masz w sobie!!!
Zacznij zauważać swój nastrój, zastanów się czym jest spowodowany?
Czy jest się czym denerwować?
Po co nadal to ciągnąć?
Mój dziadek mawiał: "Dorotko, śpiesz się powoli, decyzje zawsze podjąć, zdążysz", znacie to?
Tak, to zaczynamy: licząc do 10, zwolnij oddech. Teraz wdychając powietrze nosem, powoli poprowadź je do brzucha, a następnie wypuszczając ustami zrób najwolniejszy oddech w swoim życiu :) Już? Brawo! Zrobiło się luźniej? Napięcie spadło? To super!
I tak 10 razy pod rząd i za każdym razem, kiedy będziesz chciał zapanować nad środowiskiem czy to zewnętrznym czy wewnętrznym :)
Dzięki wielkie za czytanie
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz