Nikt za Ciebie nic nie zrobi, im szybciej to zrozumiesz i zaakceptujesz tym łatwiej Ci będzie się żyć. Obarczanie sobą innych nic nie daje i jest po prostu nie fair wobec siebie przede wszystkim.
Wczuj się teraz w kogoś obarczonego czyimiś problemami, na pewno masz w swoim otoczeniu kogoś kto uwielbia wprost o nich gadać.
Rozmawiasz z nim raz, potem drugi, potem trzeci, doradzasz rozwiązania, ofiarujesz pomoc nie proszony nawet o nią i tak nawet się nie obejrzysz jak nakładasz na swoje plecy kogoś kto waży 50, 60, 70, 80, 90, 100, 110, 120 kilo i może więcej?
Jak daleko zajdziesz z takim balastem? Jak długo będziesz dbał o to, by jedzenia starczyło dla was oboje? Jak długo pracować będziesz za dwoje? Jak długo będziesz przyjmował konsekwencje waszych decyzji?
Rozmawiasz z nim raz, potem drugi, potem trzeci, doradzasz rozwiązania, ofiarujesz pomoc nie proszony nawet o nią i tak nawet się nie obejrzysz jak nakładasz na swoje plecy kogoś kto waży 50, 60, 70, 80, 90, 100, 110, 120 kilo i może więcej?
Jak daleko zajdziesz z takim balastem? Jak długo będziesz dbał o to, by jedzenia starczyło dla was oboje? Jak długo pracować będziesz za dwoje? Jak długo będziesz przyjmował konsekwencje waszych decyzji?
W końcu się zbuntujesz, a jeżeli tego nie zrobisz, (bo dalej z uporem maniaka będziesz się poświęcał) ciężar ponad twoje siły każe ci się poddać - twoje ciało zbuntuje się za ciebie.
Więc jeżeli taka wizja ci się nie podoba, to zastanów się czy ty sam - przez czysty przypadek oczywiście - komuś na plecy nie wchodzisz.
Powiem ci, że pewnie wlazłeś i to nie raz, a może ciągle siedzisz i udajesz, że cię tam nie ma, bo tak ci jest wygodnie, ale tylko pozornie, bowiem możesz iść tylko tam gdzie twój wielbłąd, jeść tylko to co on zamówi i cierpliwie znosić wszystko co wymyśli.
Proponowałabym każdemu zejść z pleców jeżeli komuś na nich siedzi i zrzucić balast tym, którzy go dźwigają.
Powiem Ci, że nie ma się czego obawiać, paradoksalnie jest to bardzo wyzwalające, jeżeli weźmiesz odpowiedzialność tylko za swoje życie, naprawdę.
Możesz wówczas podjąć decyzję i konsekwencje jej przyjąć na klatę, czyli wstydzić się tylko za siebie lub pogratulować tylko sobie, możesz przestać oceniać innych i śmiało przestać się przejmować wyrokiem innych. Nie będzie ci już przydatne poczucie winy, mało atrakcyjne staną się wyrzuty sumienia, starci na wartości cierpienie, a zazdrość, chciwość, pycha... no cóż... może przekonasz się sam? Serdecznie Cię do tego zachęcam.
Podsumowując, możesz wszystko i nie musisz nic, tak właśnie smakuje wolność, więc otwórz dla niej drzwi - jak najszybciej.
Dzięki wielkie za czytanie.
Kochani KLIK - naprawdę warto!
Więc jeżeli taka wizja ci się nie podoba, to zastanów się czy ty sam - przez czysty przypadek oczywiście - komuś na plecy nie wchodzisz.
Powiem ci, że pewnie wlazłeś i to nie raz, a może ciągle siedzisz i udajesz, że cię tam nie ma, bo tak ci jest wygodnie, ale tylko pozornie, bowiem możesz iść tylko tam gdzie twój wielbłąd, jeść tylko to co on zamówi i cierpliwie znosić wszystko co wymyśli.
Proponowałabym każdemu zejść z pleców jeżeli komuś na nich siedzi i zrzucić balast tym, którzy go dźwigają.
Powiem Ci, że nie ma się czego obawiać, paradoksalnie jest to bardzo wyzwalające, jeżeli weźmiesz odpowiedzialność tylko za swoje życie, naprawdę.
Możesz wówczas podjąć decyzję i konsekwencje jej przyjąć na klatę, czyli wstydzić się tylko za siebie lub pogratulować tylko sobie, możesz przestać oceniać innych i śmiało przestać się przejmować wyrokiem innych. Nie będzie ci już przydatne poczucie winy, mało atrakcyjne staną się wyrzuty sumienia, starci na wartości cierpienie, a zazdrość, chciwość, pycha... no cóż... może przekonasz się sam? Serdecznie Cię do tego zachęcam.Podsumowując, możesz wszystko i nie musisz nic, tak właśnie smakuje wolność, więc otwórz dla niej drzwi - jak najszybciej.
Dzięki wielkie za czytanie.
Kochani KLIK - naprawdę warto!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz