Irena to kot marki Sfinks, a raczej kotka. Właścicielką Ireny jest cudowna istota o imieniu Gabriela. Gabriela z Ireną przyjechały do Warszawy.
Gabriela po przyjeździe zostawiła kota u swojej koleżanki Pauli i pojechała realizować swój bogato wypełniony dzień.
Gdy wróciła do domu była głęboka noc. Ireny nigdzie nie było, więc pomyślała, że śpi z nowo poznaną koleżanką, a że późno było i Paula dawno już spała, nie sprawdzała swoich podejrzeń.
Rano obudziło Gabrielę żałosne miauczenie. Podążając za odgłosem, ze zdziwieniem otworzyła drzwi do mieszkania. Zamarznięta Irena, miaucząc jednocześnie z żałości i ze szczęścia wystrzeliła jak z procy wbijając się w Gabrielę pazurami.
Okazało się, że Irena musiała minąć się w drzwiach z Gabrielą, która w okolicach północy dotarła do domu. Drzwi się zamknęły i ups... Irena została po drugiej stronie.
Kotka przesiedziała 8 godzin, wpatrzona w drzwi z nadzieją, że w końcu się otworzą, a gdy się otwarły...., to możecie sobie wyobrazić jej szczęście.
To zdarzenie jest świetnym przykładem na wiarę w to co robicie.
Macie pragnienie, podejmujecie związane z nim jakieś działania i czy jesteście w stanie dotrwać do finału, tak jak Irena wytrwała w obcym miejscu z nadzieją, że drzwi się otworzą?
Jak wiele razy wstalibyście z pod tych drzwi i odeszli?
Jak wiele razy zwątpilibyście w to, że w ogóle kiedykolwiek się otworzą?
Jak wiele razy przemarznięcie - przypominam, że to Sfinks - spowodowałoby wasz odwrót?
Jak głód wpłynął, by na Was?
I wreszcie, jak wiele razy strach zabiłby Waszą wiarę i całe przedsięwzięcie nie doszłoby do skutku?
Ten przykład jest cudowny. Myślę, że warto chwilę nad nim pomyśleć, a w momencie zwątpienia - proponuję przypomnieć sobie przygodę Ireny.
Dzięki Wielkie za czytanie
Ten przykład jest cudowny. Myślę, że warto chwilę nad nim pomyśleć, a w momencie zwątpienia - proponuję przypomnieć sobie przygodę Ireny.
Dzięki Wielkie za czytanie
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz