Jest pora posiłku, siedzę przy stole i kolega pyta czy może się dosiąść, odpowiadam, że oczywiście. Pyta czy pozostałe krzesła są wolne, bo zająłby dla dzieci i żony. Mówię że są.
W miedzy czasie do stolika podchodzą inni i pytają czy dosiąść się mogą, każdemu odpowiadamy, że w teorii zajęte są miejsca ale w praktyce wolne, więc siadaj.
I tak stolik i krzesła zapełniają się, jemy posiłek w przyjemnej atmosferze, po około pół godzinie kończymy posiłek i zaczynamy się rozchodzić i właśnie w tym momencie przychodzi reszta rodziny dla których wstępnie zostały zajęte miejsca...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz