Zadajemy pytania, wznosimy ręce w niebiosa, krzyczymy, rwiemy włosy z głowy, narzekamy na swoją dolę. A panaceum jest proste: uważaj o czym myślisz!
Chcielibyśmy żyć inaczej, a nieustannie
kopiemy pod sobą doły. To tak, jak byśmy byli już na studiach, a zasad pisowni
z podstawówki byśmy nie umieli. I dzisiaj, dajemy sobie z tym radę, przecież są
komputery. Jednak kiedy nie mamy techniki obok siebie i mamy napisać wyraz co
do którego zasad pisowni nie jesteśmy pewni, to szukamy „pewniaka zamiennika”.
I ktoś by powiedział - to świadczy o inteligencji. Jasne, tylko wcześniej jest
coś, o czy zapominamy uszczęśliwieni triumfem – strach i panika. Nasza pewność
siebie na małą, ale kolejną chwilkę zastaje zachwiana. Zamiast nauczyć się
zasad pisowni i poczuć się pewnie, powtarzamy wciąż te same nieodrobione lekcje.
Tak bardzo boimy się nowego, że łatwiej nam tkwić w cierpieniu, które jest nam
znane.
A przecież jeżeli:
Użalasz się nad sobą? Nie dziw się, że w Twoim otoczeniu znajdą się ludzie, którzy będą robić to samo lub będą użalać
się nad Tobą.
Strach przesłania Ci oczy? Boisz się o to czy
zapłacisz kredyt, czy dojedziesz zdrowy do pracy, czy okradną Ci mieszkanie,
nie dziw się, że w Twoim otoczeniu głośno będzie o rzeczach, które ten strach
spotęgują. Na przykład: sąsiadowi okradną piwnicę, kolegę odwiedzi komornik,
bo nie płaci rat, a Ty będziesz świadkiem wypadku.
Brakuje ci pieniędzy? Nie dziw się, że
przyjdą do Ciebie ludzie, by je od Ciebie pożyczyć lub spędzisz niejedno
popołudnie w towarzystwie osób o podobnie zasobnym portfelu.
Brak Ci cierpliwości? Same nerwusy naokoło
Ciebie nie powinny Cię dziwić.
Brak Ci wiary w siebie? Każdy jeden zamysł,
który poweźmiesz skazany jest na porażkę. Wystarczy przykład kolegi (nie mający
nic wspólnego z Tobą oczywiście) o Wujku z za morza, który poniósł fiasko w
przedsięwzięciu x przed laty y. I Twoja wiara w siebie posypie się jak domino.
Obwiniasz się o wszystko, przepraszasz, że
żyjesz? No cóż, zapewne jest parę osób naokoło Ciebie, które korzystają z tego
i chodzą Ci po głowie.
Bardzo trudno żyje się z tak dywersyjnymi
przekonaniami bowiem stres w małych dawkach jest mobilizujący w dużych natomiast,
destrukcyjny. I nie ważne czy dotyczą Cię trzy, dwa, wszystkie wymienione
powyżej przykłady czy jedno i to zupełnie inne, albowiem: uważaj o czym dumasz, gdyż wszystko o czym
myślisz i o czym mówisz, realizuje się w Twoim życiu.
Nikt nie obieca Ci jutra. Nikt nie zmieni
niczego z dnia na dzień. ale kontrolowanie siebie, zanim rozkręci się znajoma
nam maszyna jęczenia, narzekania, zamartwiania czy czegoś innego, to już wielki
progres. Trzeba tylko zacząć od nowa i wrócić do podstaw, tak jak w szkole.
I może dasz się wkręcić jeszcze parę razy. Może
jeszcze pary razy dokonasz zamachu na siebie. Ale w końcu, jeżeli będziesz
uważny, któryś kolejny raz zauważysz, co się dzieje. Zabezpieczysz granat i odpowiesz
inaczej niż krzykiem, albo powiesz stać mnie na to lub zasługuję na tamto lub rozumiem
swoje obawy lub wierzę w siebie…
Dzięki Wielkie za czytanie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz