SZCZĘŚCIE ZDROWIE I BOGACTWO

Zdradzę Ci pewien sekret, chcesz? 

Istnieje prawo sieeeeewu i zbioru, a nie zbiooooooru i siewu. Aby coś zebrać, wpierw musisz zasiać, nie inaczej.

Aby coś dostać, najpierw coś musisz dać od siebie - oczywiście, i odwrotnie jeżeli coś dostałeś, to jest to owoc tego, co wprzódy posiałeś.

Do siewu stosujesz różne nasiona, ale ich nośnikiem zawsze jest myśl wsparta emocjami, czyli twoja gorąca prośba, pragnienie, którą wszechświat jak dżin przyjmie i zrealizuje.

Zdradzę Ci kolejny sekret, chcesz?

Dżin realizuje wszystkie życzenia, nigdy nie miał ograniczeń. Bajka o trzech życzeniach jest wymyślona na potrzeby zasiania strachu, niepewności i wahania. Co wybrać, co wybrać tylko trzy życzenia, czy dla siebie, a jak dla siebie to czy będę egoistą, czy ludzie mnie potępią, czy może coś dla innych, tak wiele przecież cierpienia naokoło...

Aż w końcu mówisz sobie - to przecież bajka, machasz lekceważąco ręką i w końcu godzisz się z tym, że owszem zasługujesz, ale nie na wszystko, bo na resztę musisz zasłużyć. Sprytne co?

Kolejną tajemnicą jest to, że dżin nie ocenia twoich pragnień, jeżeli tylko twoja myśl odpowiedni potencjał emocjonalny będzie mieć, to zrealizuje zarówno nienawiść jak i miłość, złość czy radość, strach czy pragnienie o spokój,

On tylko słucha i odpowiada: twoje życzenie jest dla mnie rozkazem - a następnie ładnie się kłania.

Bo przecież powiedziane jest: Proście, a będzie wam dane, szukajcie a znajdziecie, kołaczcie, a otworzą wam. Albowiem każdy, kto prosi otrzymuje, kto szuka znajduje, a kołaczącemu otworzą.

Więc szanuj swoją myśl, szanuj swoje słowo, pomyśl dwa razy zanim pomyślisz, bo po owocach ich poznacie...

Dzięki wielkie za czytanie

"Jak żyć świadomie?" - to kolejna bardzo cenna porcja wiedzy, serdecznie Wam ją polecam - KLIK

Każda sekunda wątpliwości, każda setna sekundy wahania, każda milionowa setnej sekundy obiekcji tworzy furtkę do samozagłady, bowiem każda podejrzliwość w twoim umyśle z każdą kolejną chwilą będzie narastać i narastać, aż stworzysz w swojej głowie dręczący Cię obraz za dnia i w nocy.

Rozumiesz o co mi chodzi?

Mandat, który dostałeś niezapłacony od razu, spowoduje myślenie o tym jak zatrzymać w portfelu kasę, że masz na opłacenie go siedem dni, że może go Ci z podatku ściągną, że to niesprawiedliwe itd. Im dłużej przeciągać opłacenie go będziesz, tym większy bałagan w twojej głowie tworzysz.

Ktoś mówi o czymś, a ty nie rozumiejąc wypowiedzi, zamiast dopytać wstydzisz się i milczysz. Z każdą chwilą, twój umysł podpowiada nowe dołujące i irytujące Cię kwestie w wyniku czego zapadasz się w sobie tonąc w oskarżeniach w stosunku do siebie oraz innych.

Myśl jest jak echo. Pomyślisz coś i to coś wróci do ciebie zwielokrotnione!!!

Echo nie ocenia czy myśl, którą wykrzyczysz jest pozytywna czy nie, czy Cię wzmacnia czy osłabia, buduje czy rujnuje, odda tylko i powieli to - co powiedziałeś.

Zatem nie twórz sobie furtki, przez którą wedrze się niepewność. Zaprzestań wkręcania sobie dołujących filmów, rozpocznij produkcję komedii i zrealizuj ją w filmie zwanym życiem - TERAZ.

Śmiej się z siebie, miej do siebie dystans, co z tego, że czegoś nie wiesz, jak czegoś nie wiesz dopytaj, nie ważne co inni pomyślą, dziecko pyta non stop bez obawy o śmieszność.

Chwyć byka za rogi jeżeli jakaś trudność przed tobą jest, nie odkładaj tematu na potem, bo im szybciej do niego podejdziesz tym większe szanse na twój spokój wewnętrzny. Gdy byłeś mały im większa przeszkoda była tym większa za nią szła chęć eksplorowania jej, im bardziej coś było trudne i niedostępne tym większa chęć odkrycia tego była.

I co, gdzie ten żar teraz jest? Dalej w tym samym miejscu - W TOBIE- nigdzie nie poszedł tylko, zakopałeś je pod śmiesznymi społecznymi kodami, co wypada, a co jest passe.

Zatem odkop za pomocą naturalnego zachowania radość życia, ekscytacje, podniecenie i zastąp nimi rutynę, smutek i powagę sytuacji. Po prostu dobrze się baw TERAZ, bo niby kiedy?

Dzięki Wielkie za czytanie.

Kochani w powrocie do siebie pomogą Wam te ćwiczenia KLIK Serdecznie je Wam polecam :)

Przypominam o zapisach na wyjazd majowy na Podlasie od 12go do 19go. Chętnych proszę o kontakt :)

Taka tendencja jest w narodzie, że trza pomagać innym.

Kiedyś też tak myślałam i działałam. Wystarczyło, że ktoś o jakimś kłopocie przy mnie opowiadał, a miałam całe kieszenie pomysłów i rozwiązań i oczywiście nie pytana nawet o to - czy pomogę - ofiarowałam swoją pomoc.

Słabe wielce pobudki tej mojej pomocy były:

-niskie poczucie wartości,

-brak wiary w siebie,

-pycha - oj jaka ja wielkoduszna byłam,

-rozpaczliwa potrzeba, by ktoś mnie docenił, pochwalił, poklepał po plecach i powiedział: "good job Dorota"

-myślałam, że będę lepszą wersją samej siebie jak po pachy się w czyimś nieszczęściu zanurzę.

Pomagałam, angażowałam się, ryłam nosem i szlag mnie na mnie samą trafiał, że dobrowolnie się zgłosiłam, by w tak zwanym "szczytnym celu" czyli totalnym absurdzie udział wziąć. No bo sam powiedz, jakim cudem będziesz dla siebie jak się poświęcisz i poćwiartujesz dla innych!?

Warto więc zadać sobie pytanie z jakiego powodu masz pomagać innym. Jeżeli kieruje tobą któraś z wymienionych powyżej pobudek to przestań to robić, bowiem by pomóc innym, najpierw musisz pomóc sobie w innym wypadku infekujesz sobą innych i takie kółko wzajemnej adoracji cierpienia się robi.

Nawet w samolocie, gdy są turbulencje i wypadają maski z tlenem najpierw dorosły je ubiera i dopiero potem podaje dzieciom, bo co słabszym z twojej pomocy jak żyć nie będziesz.

Dzisiaj rozumiem, co robiłam i po co, rozumiem, że strach mną kierował, że muszę zasłużyć na miłość, odrobić w polu, po łokcie się urobić, by ktoś w końcu mnie pokochał. 

Zatem proponuję zanim wyjdziesz z propozycją pomocy komuś, zastanów z jakiego powodu chcesz to zrobić. Zastanów się nad twoją motywacją. Nie chodzi mi to byś nie pomagał wcale, ale pozwól chociaż tej osobie prośbę wyartykułować, gdyż może taka jej lekcja, by mówić proszę się nauczyła, a ty w egoistyczny sposób jej tego pozbawiasz w dodatku myśląc, że taki rycerski jesteś. A okazuje się, że osoba w potrzebie jest tylko odzwierciedleniem twoich lęków.

Pomagać trzeba mądrze, więc zacznij od siebie, od pomocy sobie samemu, nie pomożesz nikomu jak sam siebie będziesz nienawidził, nie akceptował, po cichu cierpiał i nie wierzył w siebie, przestań szukać na zewnątrz tego co znajdziesz w środku, gdy wypełnisz się spokojem, zrozumieniem, akceptacją, miłością do siebie, otoczenie będące w potrzebie wypełni się nimi również. 

Mów do siebie: Kocham Cię, choćby cały dzień - Kocham Cię, zwłaszcza w trudnych sytuacjach - Kocham Cię.

Światu możemy pomóc tylko w jeden sposób - zaczynając od siebie, a mądrze wesprą Cię w tym te ćwiczenia KLIK

Dzięki wielkie za czytanie

Pożegnania są zawsze trudne i nie ważne z kim lub czym się rozstajesz, czy to z kimś bliskim, który umiera - czytaj więcej 👉BÓL ŚMIERCI, czy po prostu odchodzi, bo odnalazł inną drogę, czy żegnasz się z nałogiem, czy z przekonaniem na jakiś temat, czy z chorobą, czy z autem, które służyło Ci wiernie, czy z pracą lub projektem którym się długo zajmowałeś.

Nie ma znaczenia z czym przychodzi Ci się rozstać, zawsze jest to trudne, bowiem jesteś z tym czymś lub kimś zżyty jak drzewo bluszczem oplecione, które przyznasz ładnie wygląda, ale czy to zdrowy układ jest?

Musisz podjąć najpierw decyzję, że chcesz tego rozstania, a następnie mieć pomysł czym puste miejsce zastąpić. Musisz znaleźć nowy sposób na życie, dosłownie, bo przecież z bluszczem było ładniej, a teraz tak jakoś dziwnie, zimno i nago, choć w końcu naturalnie.

Podczas tego procesu przechodzisz przez pewien cykl - kiedyś oglądałam doktora Hausa i on tam wymienił etapy pogodzenia się z chorobą, mam wrażenie, że było ich siedem ale w internecie znalazłam tylko pięć, jednak nawet te idealnie właśnie wpasowują się w każdą stratę - czytaj więcej 👉ZAMKI Z PIASKU.

Faza 1 to zaprzeczenie i izolacja.

Faza 2 to gniew.

Faza 3 targowanie się.

Faza 4 depresja.

Faza 5 pogodzenie się.

Nie zawsze każda faza Cię dotyczy. Ja doświadczam ciągłych pożegnań. Nieustannie przebudowuje się cały mój mentalny świat, coraz szybciej potrafię od razu do 5 fazy przejść, ale czasami natrafiam na takie przestrzenie, że muszę pozostać w każdej fazie. Bo jeżeli pominę lub zbagatelizuję którąś i nie zrozumiem, nie zaakceptuje, a następnie nie uświadomię sobie jej, to utknę w starym nawyku/przekonaniu/iluzji jak główny bohater "Incepcji".

Więc jakie jest rozwiązanie? Miej dla siebie cierpliwość, łagodność, zrozumienie, że to proces jest i pozwól sobie go przejść, na swój indywidualny i wyjątkowy sposób.

Dzięki wielkie za czytanie.

Zapraszam do ćwiczeń KLIK

Oglądałeś Incepcję? Lub może budowałeś zamek nad morzem z piasku zaraz przy jego brzegu? 

Czasami tak jest, że twoje życie rozsypuje się jak te budowle z piasku, łamią się stare przekonania, stare schematy odchodzą. Coś co wydawało się mieć sens kiedyś, dzisiaj wydaje się być starych wrażeń migotliwą chwilką lub niesmacznym żartem.

Wkurzasz się złościsz, bo chciałbyś by było jak dawniej, ale w głębi serca wiesz, że coś się już skończyło i trzeba iść dalej. Upierasz się przy swoim, bo wiesz, że jak przyznasz, że tak jest, trzeba będzie podjąć jakieś kolejne kroki. 

Tylko, że te kroki nie muszą być skokiem w przepaść, w wiewiórczym kombinezonie, można najpierw skoczyć na bungee przypięty liną asekuracyjną lub wskakiwać do basenu z coraz to wyższych poziomów trampoliny.

Jak coś się skończyło pozwól temu odejść. Nie sklejaj zamku na nowo, to nic nie da. Nie przeklinaj go, że słabe i nietrwałe ściany miał. Pozwól mu odejść, służył Ci dobrze i kiedyś był piękną budowlą, majestatyczną i dumną, ale dzisiaj ro już ruina. 

Doceń jak piękny kiedyś był i zbuduj nowy zamek, z innego piasku - nowego, stwórz piękną warownie lub mały pałacyk - sam dokonaj wyboru, tak jak zawsze....

Dzięki wielkie za czytanie.